geodezja@geonav.
Wykorzystanie ortofotomapy oraz numerycznego modelu terenu jako materiał uzupełniający dla wektorowej mapy do celów projektowych.
Dzięki wykorzystaniu bezzałogowego statku powietrznego (drona) możliwe jest wykonanie niskopułapowego nalotu nad obszarem opracowania. W oparciu o pozyskane zdjęcie oraz pomierzone w terenie punkty kontrolne (GCP) stworzony zostaje przestrzenny model obiektu w postaci chmury punktów z nałożoną teksturą, numeryczny model terenu oraz w pełni kartometryczna osadzona w obowiązującym układzie współrzędnych ortofotomapa.
Powstałe w ten sposób materiały mogą posłużyć projektantom na różnych etapach opracowania projektu:
- możliwość dokładnego zweryfikowania sposobu zagospodarowania terenu. Rozdzielczość ortofotomapy nawet do 1cm/pixel pozwala na określenie rodzajów nawierzchni oraz ich stanu technicznego, weryfikację lokalizacji oraz wielkości zieleni, weryfikację innych widocznych elementów infrastruktury,
- możliwość dokładnego określenia prac w zakresie odtworzenia terenu po zrealizowaniu inwestycji. Podkład ortofotomapy jest aktualny na dzień realizacji projektu i przedstawia rzeczywiste zagospodarowanie terenu w sposób czytelny i jednoznaczny,
- możliwość generowania profilu terenu w czasie rzeczywistym na podstawie wskazanej lokalizacji planowanej inwestycji. Pozwala to w optymalny sposób wpasować projektowany obiekt w otaczający go teren i jednocześnie ogranicza do minimum dodatkowe pomiary wysokościowe w terenie,
- możliwość wykorzystania do celów komercyjnych ortofotomapy pozwala na załączenie do dokumentacji projektowej aktualnej i szczegółowej fotograficznej inwentaryzacji terenu.
Wykorzystanie chmury punktów oraz przestrzennego modelu terenu jako materiał wyjściowy do przeprowadzania obliczeń kubatury składowisk materiałów, hałd oraz wyrobisk.
Najważniejsze korzyści z zastosowania bezzałogowego statku powietrznego (drona) w procesie wyznaczania kubatury oraz obrazowania zmian w terenie powstałych w wyniku eksploatacji:
- możliwość wykonania bezpiecznego pomiaru dla obiektów niedostępnych dla pomiaru tradycyjnymi metodami,
- możliwość wykonania pomiaru szybko i bez konieczności wstrzymywania innych prac,
- możliwość pokrycia mierzonego obiektu gęstą chmurą punktów pozwalającą na wyznaczenie względnej kubatury z dokładnością na poziomie 1-2%,
- czytelna wizualizacja otrzymanych wyników, oprócz wartości liczbowych generowany jest przestrzenny model obiektu oraz jego fotogrametryczny obraz, jednoznacznie określające kształt i wygląd obiektu.
Dzięki wykorzystaniu bezzałogowego statku powietrznego (drona) możliwe jest wykonanie szczegółowej dokumentacji fotogrametrycznej rekultywacji terenów pokopalnianych.
Zastosowanie fotogrametrycznych metod pomiaru rekultywowanych terenów pozwala na:
- sporządzenie bazowego modelu terenu przed przystąpieniem do prac rekultywacyjnych (jednoznaczne określenie stanu faktycznego obiektu przed rekultywacją),
- bieżący monitoring postępu prac (możliwość rozliczenia zrealizowanych prac na podstawie okresowych nalotów fotogrametrycznych),
- inwentaryzację powykonawczą zrealizowanych robót ziemnych, sporządzenie przestrzennego modelu terenu oraz porównanie go z projektowanym modelem,
- inwentaryzację powykonawczą zrealizowanej rekultywacji biologicznej (np. nasadzeń), ortofotomapa o rozdzielczości 1cm/pixel pozwala na identyfikację a nawet policzenie poszczególnych sadzonek.
Wykorzystanie zdjęć lotniczych oraz wygenerowanej ortofotomapy w celu inwentaryzacji archeologicznej wykopalisk.
Dzięki wykorzystaniu bezzałogowego statku powietrznego (UAV) możliwe jest wykonanie niskopułapowego nalotu nad obszarem stanowiska archeologicznego. W oparciu o pozyskane zdjęcie oraz pomierzone w terenie punkty kontrolne (GCP) stworzony zostaje przestrzenny model obiektu w postaci chmury punktów z nałożoną teksturą, numeryczny model terenu oraz w pełni kartometryczna osadzona w obowiązującym układzie współrzędnych ortofotomapa.
Podstawowe parametry zrealizowanych opracowań:
- wysoka rozdzielczość fotomapy 0.7-1.0cm/pixel,
- możliwość generowania dodatkowych opracowań takich jak przestrzenny model obiektu z nałożonymi teksturami, numeryczny model terenu itp.,
- możliwość wykonywania pomiarów długości, kubatury lub głębokości wskazanych elementów,
- pomiar bez konieczności wchodzenia na teren obiektu (bezpieczeństwo eksponatów),
- wykonanie pomiaru szybko i w jednorodnych warunkach, skrócenie czasu wstrzymywania prac archeologicznych.
Wykorzystanie zdjęć lotniczych oraz wygenerowanej ortofotomapy w celu dokonania inspekcji torowiska.
Całość opracowania może posłużyć jako materiał wyjściowy do określenia parametrów geometrii torowiska oraz stwierdzania, które odcinki uległy największym deformacjom. W ten sposób zidentyfikować można odcinki torowiska, na których należy wykonać szczegółowe pomiary geodezyjne oraz przygotować projekt regulacji osi toru.
Dzięki zastosowaniu fotogrametrycznych metod pozyskania danych pomiarowych oraz ich dalszej obróbce możliwe jest:
- zidentyfikowanie najbardziej zdeformowanych odcinków torowiska, dla których należy wykonać szczegółowy pomiar geodezyjny metodami klasycznymi,
- opracowanie podłużnego profilu osi nasypu kolejowego oraz profili poprzecznych z uwzględnieniem otaczającego terenu,
- sporządzenie dokumentacji fotograficznej elementów infrastruktury kolejowej.
